ਖੁਦਾ ਨਹੀਂ , ਖੁਦਾ ਨਹੀ ,
ਇਵੇਂ ਨਾ ਕਿਹਾ ਕਰ ।
ਤੂੰ ਉਸ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ ,
ਬਸ ਰਾਜ਼ੀ ਰਿਹਾ ਕਰ ।
ਖੁਦਾ ਨਹੀਂ ਜੁਦਾ ਤੈਥੋਂ ,
ਨਾਂ ਇਵੇਂ ਸਮਝਿਆ ਕਰ ।
ਤੂੰ ਮਜ਼੍ਹਬਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ,
ਨਾਂ ਐਵੇਂ ਖਹਿਆ ਕਰ ,
ਨਾਂ ਝਗੜਿਆ ਕਰ ।
ਇਹ ਜ਼ਾਤਾਂ ਦੇ ਬੰਨੇ ,
ਨੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਪਾਏ ,
ਇਵੇਂ ਸਮਝਿਆ ਕਰ ,
ਇਵੇਂ ਸੋਚਿਆ ਕਰ
ਲਹੂ ਆਦਮੀ ਦਾ ,
ਵਹਾਉਣੋਂ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ,
ਜ਼ਰਾ ਸੋਚਿਆ ਕਰ ।
ਜੇ ਇਨਸਾਨ ਬਨ ਜਾਏਂ ,
ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਗਨੀਮਤ ,
ਤੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਤੋਂ ਮਨ ਨੂੰ ,
ਵੱਖ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰ ।
ਇਹ ਸਾਂਝਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ,
ਇੱਕਲਿਆਂ ਨਾ ਨਿਭੋਣੀ ,
ਤੇਰੀ ਜਿਲੰਦਗਾਨੀ
ਭਰੇ ਕਾਫਿਲੇ ਤੋਂ ,
ਨਾਂ ਵਿਛਿੜਆ ਕਰ ।
ਤੂੰ ਜੁਗਨੂੰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ,
ੇਤੇ ਦੀਵੇ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ,
ਹਨੇਰੇ ਚ ਸੱਭ ਨੂੰ ਤੂੰ ,
ਚਾਨਣ ਦਿਆ ਕਰ ।
ਇਹ ਸ਼ਾਮਾਂ ਸਵੇਰੇ,
ਖੁਦਾ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ,
ਖੁਦਾ ਨੇ ਹੀ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ ,
ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਦੌਲਤ ,
ਇਹ ਮੌਸਮ ਸੁਹਾਣੇ ,
ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੈ ਬਰਕਤ ।
ਜਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ਕਰ ,
ਖੁਦਾ ਹੈ , ਖੁਦਾ ਹੈ ,
ਇਵੇਂ ਆਖਿਆ ਕਰ ।
ਖੁਦਾ ਨਹੀਂ ,ਖੁਦਾ ਨਹੀਂ ,
ਇਵੇਂ ਨਾ ਕਿਹਾ ਕਰ ।