ਰਾਮਦਾਸ ਦਾ ਲਾਲ ,
ਬੀਬੀ ਭਾਨੀਂ ਦਾ ਜਾਇਆ ।
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ ,
ਜਿਸ ਚੌਂਕੜਾ ਲਗਾਇਆ।
ਹੋਈ ਸੀ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਹੱਦ,
ਕਹਿੰਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ।
ਜ਼ਬਰ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਸੀ .
ਹੋਇਆ ਲੰਮਾ ਕੱਦ ।
ਰੱਬ ਦੇ ਉਪਾਸ਼ਕਾਂ ਤੇ ;
ਕਹਿਰ ਸੀ ਕਮਾਇਆ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ,
ਵੇਖੋ ! ਚੌਂਕੜਾ ਲਗਾਇਆ ।
ਤਪਦੀ ਹੋਈ ਤਵੀ ਨੇ ਸੀ,
ਲੰਮਾ ਹੌਕਾ ਮਾਰਿਆ।
ਸੜਦੀ ਹੋਈ ਰੇਤ ਕੋਲੋਂ ,
ਗਿਆ ਨਾ ਸਹਾਰਿਆ ।
ਲਾਲ – ਸੂਹੀ ਅੱਗ ਨੇ ;
ਸੀ ਦੁੱਖੜਾ ਸੁਣਾਇਆ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ ,
ਵੇਖੋ! ਚੌਂਕੜਾ ਲਗਾਇਆ ।
ਲਾਹੌਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਸੁਣ ,
ਥਰ - ਥਰ ਕੰਬੀਆਂ ।
ਚੰਂਦੂ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਫਿਰ,
ਹੋ ਗਈਆਂ ਨਿੱਕਮੀਆਂ ।
ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਦਾ ਤਾਜ ਸੀ ;
ਅਨੋਖ਼ਾ ਗੁਰਾਂ ਪਾਇਆ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ,
ਵੇਖੋ! ਚੌਂਕੜਾ ਲਗਾਇਆ।
ਅਸਾਂ ਭਾਣੇ ‘ਚ ਹੈ ਰਹਿਣਾ,
ਭਾਣੇ ਮੰਨੋਂ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ।
ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਮੀਠਾ ਲਾਗੇ ,
ਉਹ ਮੁਖ਼ੋਂ ਸੀ ਉਚਾਰਦੇ।
ਨੋਸ਼ਿਹਰੇ ਵਾਲੇ “ਸੁਹਲ” ਦਾ,
ਸੀ , ਦਿਲ ਤੜਫਾਇਆ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਉਤੇ ,
ਵੇਖੋ! ਚੌਂਕੜਾ ਲਗਾਇਆ ।
ਰਾਮ ਦਾਸ ਦਾ ਲਾਲ,
ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਦਾ ਜਾਇਆ।